Γράφει ο Θανάσης Αηδόνης - Νάκης
Ελευθέριον - Λευθέρι (παλιά Σενίτσα) περιοχής Μαργαριτίου Θεσπρωτίας. Χωριό που γέννησε τον πρώτο αντιστασιακό στην Ελλάδα, τον Θωμάν Νάκη - χρεός η αναγνώριση προσφοράς.
Γεννήθηκε στο Ελευθέριον Θεσπρωτίας, μέλος πολυμελούς οικογενείας μεγάλωσε με πατρίδα και πίστη στην χριστιανική ορθοδοξία.
Επιστρατεύτηκε στον πόλεμο του 1940 - 28 Οκτωβρίου (κλάσεως 1924). Πληροφορούμαστε από τον διοικητή του λόχου του με γράμμα προς τους γονείς του, ότι στις μάχες εναντίον των Ιταλών πολεμάει με γεναιότητα.
20 Απριλίου 1941. Ημέρα Λαμπρής για τους χριστιανούς και ημέρα πένθους για την Ελλάδα. Πρωί - πρωί της πιο πάνω ημερομηνίας γυρίζουν από το μέτωπο της Αλαβανίας οι δύο αδελφοί Τάσος και Θωμάς Νάκης. Το μεσημέρι καθίσαμε όλοι στο λαμπριάτικο τραπέζι να φάμε, εκτός του Θωμά. Μόλις τελειώσαμε το φαγητό, μας ανακοινώνει σοβαρά, "ακούστε, εγώ δεν θα παραδώσω τον οπλισμό μου στους εχθρούς της πατρίδας μου (Ιταλούς, Γερμανούς και κυρίως Αλβανοτσάμηδες), ούτε εγώ ο ίδιος θα παραδοθώ σ'αυτούς, αλλά θα πάρω το τουφέκι μου και θα βγω στο κλαρί (βουνό) να κάνω αντίσταση κι όπου με βρει ο Χάρος, θα πεθάνω όμως ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ".
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας πηγαίνει στο χωριό μας Ελευθέριο κι εκεί ανακοινώνει τα ίδια στους συγγενείς και συγχωριανούς και οι οποίοι του υποσχέθηκαν ότι θα τον στηρίξουν και θα τον βοηθήσουν.
Οι κάτοικοι των χωριών: Ελευθερίου Λειβαδαρίου, Πυργί, Αγίας Κυριακής ήταν τραχείς στους τρόπους, γενναίοι στην ψυχή τους, πατριώτες στην φιλοπατρία και ορθόδοξοι στην χριστιανική πίστη.
Από τις έρευνες που έχω κάνει, φαίνεται ότι είναι ο πρώτος αντιστασιακός στην Ελλάδα (για τα παραπάνω υπάρχουν ένορκες καταθέσεις και μαρτυρίες). Οργάνωσε τα χωριά : Ελευθέριον, Λειβαδάρι, Αγία Κυριακή και Πυργί (Μούρη) στην τοπική εθνική αντίσταση. Η απόφασή του, ιστορική και ηρωική. Μοιάζει με το "Μολών Λαβέ" του βασιλιά της Σπάρτης Λεωνίδα, όταν 9 Αυγούστου του 480 π.Χ. όταν ο βασιλιάς της Σπάρτης Λεωνίδας με μόνο τους 300 Σπαρτιάτες και 700 Θεσπιείς αντιμετώπισαν την Περσική δύναμη, που αποτελούνταν από χιλιάδες στρατιώτες. Οι Έλληνες παρ' ότι γνώριζαν ότι θα ήταν αδύνατο να νικήσουν, παρέμειναν στο πεδίο της μάχης. Και η μάχη των Θερμοπυλών έγινε σύμβολο ανδρείας, θάρρους και αυτοθυσίας για πάντα.
Παράλληλα είναι και το ξεκίνημα του Θωμά Νάκη από το Ελευθέρι Θεσπρωτίας. Γνωρίζοντας από πριν ότι δεν ήταν δυνατό να νικήσει τον εχθρό της πατρίδος του. Αλλά ο Θωμάς Νάκης δεν συμβιβάστηκε, δεν συνθηκολόγησε με τους εχθρούς, έγραψε ιστορία, που σήμερα τιμάται και φέρνει στη μνήμη μας την ηρωική πράξη της απόφασής του, να βγει στο βουνό και να κάνει αντίσταση. Όσο για τους στενούς - στενούς συγγενείς και απόγονους του Θωμά Νάκη, γνωρίζουν ότι η ζωή του ήταν τόσο καθαρή και κρυστάλλινη και ας μη φοβούνται γιατί ό,τι έχει να τους κληροδοτήσει είναι μόνο τιμές, δόξες και ηθική υπόσταση και ας ξέρουν ότι κάποτε θα έχουν το όνομά του φωτεινό σηματοδότη για παράδειγμα προς μίμηση, για ό,τι προσέφερε σε αυτόν τον τόπο και την πατρίδα γενικότερα στην ταραγμένη εκείνη εποχή. Και είχε την τιμιότητα να πεθάνει πιο φτωχός από ό,τι μπήκε στον πολύχρονο αγώνα.
